بررسی پارامترهای موثر بر فرآیند ماشین کاری با جریان مواد ساینده (afm)

سطح یک قطعه به دلایل مختلف فنی و اقتصادی بسیار مهم است. مثلاً سطوح صاف، خواص فیزیکی و مکانیکی را بهبود می بخشند و یا سطوح درگیر باهم، باید به خوبی پرداخت شده باشند تا از اتلاف انرژی و سایش به علت اصطکاک جلوگیری شود. بنابراین در روند تولید قطعات صنعتی، پرداخت کاری و صیقل کاری سطح، به عنوان یک عملیات نهایی، جایگاه خاص و مهمی دارد. این عملیات اغلب با محدودیت ها و مشکلاتی همراه است؛ مثلاً بیشترین زمان کاربری در چرخه تولید قطعه را به خود اختصاص می دهد و یا کمترین کنترل را می توان روی آن داشت. برای غلبه بر محدودیت های مختلف موجود در فرآیندهای پرداخت سنتی، فرآیندهای پیشرفته ی پرداخت به وجود آمده اند. ماشین کاری با جریان مواد ساینده (afm) یک فرآیند غیرسنتی پرداخت است که برای پرداخت سطح، پلیسه گیری و برداشت لایه¬های زائد ناشی از ریخته گری در یک قطعه¬کار پیچیده یا ظریف، به کار می رود. در این روش از یک پلیمر مایع مخلوط با ذرات ساینده، به عنوان دوغاب ساینده استفاده می کند. در فرآیند afm گذار از محدوده میکرو به نانو در براده برداری اجازه ی ایجاد پرداخت سطح عالی، تلورانس های نزدیک تر و دستیابی به سطوح پیچیده تر را می دهد. در این پایان نامه ابتدا فن آوری ماشین کاری با جریان ساینده، به همراه انواع روش های گسترش یافته این فرآیند، معرفی می گردد. سپس یک شیوه ی نوین در به کارگیری فرآیند afm به نام ماشین کاری چرخشی با جریان ماده ساینده (afrm) طراحی شده و با استفاده از چهار مدل تاگوچی، رگرسیون غیرخطی، شبکه های عصبی و آنالیز ابعادی درکنار مدل سازی فرآیند، به تحلیل و بررسی پارامترهای موثر بر فرآیند جدید پرداخته می شود و نحوه تأثیر هرکدام از این عوامل مشخصاً بیان می شود. در این تحقیق با استفاده از روش afrm به محدوده زبری بدست آمده برای afm و فرآیندهای مشابه آن یعنی 0.1 میکرومتر رسیده ایم. ضمن آنکه با اعمال حرکت مارپیچ به دوغاب و حرکت چرخشی به قطعه کار نرخ پرداخت و نرخ براده برداری افزایش یافته است. با مقایسه مدل ها نیز در می یابیم که با وجود کاربرد خاص هر مدل، در کل مدل شبکه عصبی بهترین نتایج را نسبت به سایر مدل ها داده است.